Volgens sensei Takahashi hoort het bij het fysiologische proces: je hersenen geven aan dat er iets gaat gebeuren wat afwijkt van het normale. Je brein bereidt je lichaam voor op wat gaat komen...
Al een week lang spookt het door mijn hoofd: de breektest komt er weer aan. "Nou en!? Zo dik zijn die plankjes niet! Elke malloot met een beetje kracht ramt er zo doorheen!"
Ja, dat klopt. Maar doet die 'malloot' het ook met blote voeten, handen, elleboog? Doet hij het met de inbeelding dat hij omringt is door vijanden? Doet hij het snel, zonder aarzeling met precisie? Heeft hij daarna schade? Is hij daarna blij dat de plankjes door zijn? Of bedenkt hij dat hij nog wat te kort komt in bepaalde technieken? Ziet hij het als een les? Of als een show? Wat te denken van het applaus? Net drie 'vijanden' verpletterd, krijg je dan op straat ook applaus als het erop aankomt? Ben je dan blij dat je drie mensen hebt uitgeschakeld?
Hoe vaak moet je de afstand afmeten voordat je de plankjes te lijf gaat? Staan je vijanden stil? Kun je ze raken met die ene techniek? Ben je al een week aan het bedenken welke technieken je gaat doen en in welke volgorde? Of kun je beter geen techniek bedenken van te voren?
Kies je de makkelijkste waarvan je weet 'met deze kom ik er wel door'? Of probeer je het een keer 'ura'! Met je minder sterke kant? Of toch geen vertrouwen in die kant? Wil je het ook niet proberen? Er staan mensen te kijken! Je krijgt applaus als het lukt!
Probeer te leren, probeer iets wat je nog niet hebt geprobeerd. Je staat er, je doet het. Waarom? Omdat je er voor traint. Zenuwen horen erbij, ook van te voren.
Osu!
Al een week lang spookt het door mijn hoofd: de breektest komt er weer aan. "Nou en!? Zo dik zijn die plankjes niet! Elke malloot met een beetje kracht ramt er zo doorheen!"
Ja, dat klopt. Maar doet die 'malloot' het ook met blote voeten, handen, elleboog? Doet hij het met de inbeelding dat hij omringt is door vijanden? Doet hij het snel, zonder aarzeling met precisie? Heeft hij daarna schade? Is hij daarna blij dat de plankjes door zijn? Of bedenkt hij dat hij nog wat te kort komt in bepaalde technieken? Ziet hij het als een les? Of als een show? Wat te denken van het applaus? Net drie 'vijanden' verpletterd, krijg je dan op straat ook applaus als het erop aankomt? Ben je dan blij dat je drie mensen hebt uitgeschakeld?
Hoe vaak moet je de afstand afmeten voordat je de plankjes te lijf gaat? Staan je vijanden stil? Kun je ze raken met die ene techniek? Ben je al een week aan het bedenken welke technieken je gaat doen en in welke volgorde? Of kun je beter geen techniek bedenken van te voren?
Kies je de makkelijkste waarvan je weet 'met deze kom ik er wel door'? Of probeer je het een keer 'ura'! Met je minder sterke kant? Of toch geen vertrouwen in die kant? Wil je het ook niet proberen? Er staan mensen te kijken! Je krijgt applaus als het lukt!
Probeer te leren, probeer iets wat je nog niet hebt geprobeerd. Je staat er, je doet het. Waarom? Omdat je er voor traint. Zenuwen horen erbij, ook van te voren.
Osu!