Jaarlijks trappen Ryounkai karateka's samen met Genwakai karateka's het nieuwe jaar in door het maken van 1000 (senbon) voorwaartse trappen (geri).
Ik heb geen zenuwen vooraf, nu niet. Het enige wat ik me af vroeg was of ik niet meer geri's had moeten oefenen in de week voorafgaand aan Senbon geri.
Nu alleen een dag ervoor geoefend op een trapzak en 's ochtends bij het ontbijt nog even de verbeter- en aandachtspunten van de afgelopen jaren doorgenomen o.a.:
-voet langs je knie op heen- en terugroute (ik neig buiten om)
-meer precisie (traphoogte vaak te hoog)
-modoshi feller neerzetten (ben ik meteen klaar voor volgende aanval?)
-handen stil houden... (vooral links beweegt)
Goed daar gaan we. Eerst mokuso (kort meditatiemoment): Ik besluit me vooral te richten op ontspannen bewegen, precisie en ademhaling.
De eerste 20 in zenkutsudachi en morote-gedan barai, de rest in kumite-dachi.
Jammer, de eerste zonder kiae...hmmm met mijn hoofd nog teveel bij wat ik ga doen. Oef de tweede schiet wel erg veel naar links. Zal ik er toch maar 40 doen in zenkutsudachi? Derde gaat perfect. Vierde prima. 8ste? Wat dacht ik dan nu net bij 5e, 6e en 7e? Jee, gewoon aan me voorbij gegaan? Omdraaien.
Staat er iemand? Ontspan! Oh ja, ademhaling, kan mij die tel schelen... adem in... ICHI... en uit en trap... Kijk da's al beter. Nu met kiae, dan adem ik in elk geval goed uit...
80 trappen verder?: Ik sta verdorie al te trillen! Jeemienee! Hoe laat is het. Ohoh, naar de klok gekeken! Ik besluit meteen niet meer te kijken. Net 10 minuten onderweg! Sh#t! Relax dan man!!! Iemand maakt kiae... klinkt als het woord 'tijd', nee toch? Wat zit die nou de hele tijd tegen zijn benen te slaan? Waarom maken zij naast me geen kiae? Waarom maken zo weinig mensen kiae? Zal ik over senbon geri een blog schrijven voor de site? AAAAHHHH Kappen! Stil daarboven. Ok, ontspan. Wat sta ik hier in godsnaam te doen? Oh ja... KILL!!!!!!!! Iets andere mindset dan verdorie, verman jezelf! KIAE!!! Ik doe alles met kiae, heen en de helft terug. Zo da's beter. Niet nadenken, gewoon trappen. Ontspan je armen een beetje, handen niet zo stijf, schouders laten zakken, ja zo. Beetje veren in je stand. Vlak voor de trap, vlak erna. Wie staat daar? Hoe kom ik bij hem? Kan ik nog blokken? Kan ik nog achteruit? Opzij? Ik moet nu! Kijk mooie timing! Lekker! Dit is de bedoeling. Ja,ja ik kan het wel. Genoeg positief commentaar nu maar weer gewoon door.
Zo ja, in een ontspannen maar scherpe vechtmodus. Zo gaat het prima. Niet nadenken. Techniek.
400? Zo zeg, helemaal verzuurd. Pijn in mijn zij, beetje duizelig. Ik hou het niet meer, ik tril op mijn benen. Focus! Zwaartepunt omlaag! Ja zo, zak door. Kijk geen trillen meer. Rest is paniek, concentreer op vechten! Ah kijk, zo gaat het weer. Vanaf nu hou ik het vast, dat wat ik net al had. Ontspannen maar scherp staan, elke trap op techniek. Alleen maar trappen. Door alleen maar te denken 'hoge hikiashi', de trap komt vanzelf. En het klopt. Helemaal stuk was ik, maar de techniek was het enige wat 'als vanzelf ging'.
Wat praten die kinderen irritant hard, ik moet nog 400 trappen minimaal! Ssst!
Pas op! je dwaalt af, kan die kinderen jou schelen. De vermoeidheid spreekt weer. Probeer alles te zien. Ah, ja. En door.
1 trap later! Omdraaien! Nog 5!
Nog 5? Huh? 500 zul je bedoelen? Nee, blijkbaar toch weer ruim een uur en een kwartier voorbij.
Tijdens de cooling down voel ik me ineens uit balans. Het huilen staat mij nader dan het lachen, het lachen me nader dan het huilen. Mooi, ik ben mijzelf dus weer flink tegen gekomen. Het is verder ook vrij stil.
Ieder heeft zijn eigen training gehad.
Ik heb geen zenuwen vooraf, nu niet. Het enige wat ik me af vroeg was of ik niet meer geri's had moeten oefenen in de week voorafgaand aan Senbon geri.
Nu alleen een dag ervoor geoefend op een trapzak en 's ochtends bij het ontbijt nog even de verbeter- en aandachtspunten van de afgelopen jaren doorgenomen o.a.:
-voet langs je knie op heen- en terugroute (ik neig buiten om)
-meer precisie (traphoogte vaak te hoog)
-modoshi feller neerzetten (ben ik meteen klaar voor volgende aanval?)
-handen stil houden... (vooral links beweegt)
Goed daar gaan we. Eerst mokuso (kort meditatiemoment): Ik besluit me vooral te richten op ontspannen bewegen, precisie en ademhaling.
De eerste 20 in zenkutsudachi en morote-gedan barai, de rest in kumite-dachi.
Jammer, de eerste zonder kiae...hmmm met mijn hoofd nog teveel bij wat ik ga doen. Oef de tweede schiet wel erg veel naar links. Zal ik er toch maar 40 doen in zenkutsudachi? Derde gaat perfect. Vierde prima. 8ste? Wat dacht ik dan nu net bij 5e, 6e en 7e? Jee, gewoon aan me voorbij gegaan? Omdraaien.
Staat er iemand? Ontspan! Oh ja, ademhaling, kan mij die tel schelen... adem in... ICHI... en uit en trap... Kijk da's al beter. Nu met kiae, dan adem ik in elk geval goed uit...
80 trappen verder?: Ik sta verdorie al te trillen! Jeemienee! Hoe laat is het. Ohoh, naar de klok gekeken! Ik besluit meteen niet meer te kijken. Net 10 minuten onderweg! Sh#t! Relax dan man!!! Iemand maakt kiae... klinkt als het woord 'tijd', nee toch? Wat zit die nou de hele tijd tegen zijn benen te slaan? Waarom maken zij naast me geen kiae? Waarom maken zo weinig mensen kiae? Zal ik over senbon geri een blog schrijven voor de site? AAAAHHHH Kappen! Stil daarboven. Ok, ontspan. Wat sta ik hier in godsnaam te doen? Oh ja... KILL!!!!!!!! Iets andere mindset dan verdorie, verman jezelf! KIAE!!! Ik doe alles met kiae, heen en de helft terug. Zo da's beter. Niet nadenken, gewoon trappen. Ontspan je armen een beetje, handen niet zo stijf, schouders laten zakken, ja zo. Beetje veren in je stand. Vlak voor de trap, vlak erna. Wie staat daar? Hoe kom ik bij hem? Kan ik nog blokken? Kan ik nog achteruit? Opzij? Ik moet nu! Kijk mooie timing! Lekker! Dit is de bedoeling. Ja,ja ik kan het wel. Genoeg positief commentaar nu maar weer gewoon door.
Zo ja, in een ontspannen maar scherpe vechtmodus. Zo gaat het prima. Niet nadenken. Techniek.
400? Zo zeg, helemaal verzuurd. Pijn in mijn zij, beetje duizelig. Ik hou het niet meer, ik tril op mijn benen. Focus! Zwaartepunt omlaag! Ja zo, zak door. Kijk geen trillen meer. Rest is paniek, concentreer op vechten! Ah kijk, zo gaat het weer. Vanaf nu hou ik het vast, dat wat ik net al had. Ontspannen maar scherp staan, elke trap op techniek. Alleen maar trappen. Door alleen maar te denken 'hoge hikiashi', de trap komt vanzelf. En het klopt. Helemaal stuk was ik, maar de techniek was het enige wat 'als vanzelf ging'.
Wat praten die kinderen irritant hard, ik moet nog 400 trappen minimaal! Ssst!
Pas op! je dwaalt af, kan die kinderen jou schelen. De vermoeidheid spreekt weer. Probeer alles te zien. Ah, ja. En door.
1 trap later! Omdraaien! Nog 5!
Nog 5? Huh? 500 zul je bedoelen? Nee, blijkbaar toch weer ruim een uur en een kwartier voorbij.
Tijdens de cooling down voel ik me ineens uit balans. Het huilen staat mij nader dan het lachen, het lachen me nader dan het huilen. Mooi, ik ben mijzelf dus weer flink tegen gekomen. Het is verder ook vrij stil.
Ieder heeft zijn eigen training gehad.
RSS-feed
